Arquivos diarios: 24/01/2024

CISNEROS, Antonio (Lima, 1942). Poeta peruano. Os seus primeiros libros, ”Destierro” (1961) e “David” (1962), obtuvérom unha inmediáta aceitaçón entre o público, mas foi com o seu libro “Comentarios reales” (1964) que conseguíu fama internacional. É unha obra cheia de ironía, percepcións e claridade. Também de alta qualidade é “Canto ceremonial contra un oso hormiguero” (La Habana, 1968). Com este último ganhou o Premio Casa de las Américas de 1968. Cisneros reacciona contra a excessiva poetizaçón do poema e utiliza imáxens duras e sátiras para achegar-se às figuras mais sagradas da história peruana ou para tratar dos feitos da vida diária. Os seus últimos libros forom “Agua que no has de beber” (Barcelona, 1971) e “Como higuera en un campo de golf” (1972), que xá non utiliza a ironía, senón que expresa unha série de vivencias e emoçóns do autor. Publicou “Crónica del Niño Jesús de Chilca” (1982), onde explora, com êxito, o tema popular.

OXFORD

CIRLOT, Juan Eduardo (Barcelona, 1916). Poeta surrealista e crítico literário, cuxo período de maior creatividade (1944 – 1947) coincidíu com o apoxeo do surrealismo, que se pode situar num lapso entre dous movimentos neorromânticos (o primeiro que vai de 1940 a 1944, e o segundo, a partir de 1947). Os poetas mais representativos do surrealismo espanhol som Julio Garcés, Manuel Segalá e o próprio Cirlot, que publicou “Seis sonetos y un poema de amor celeste” (1943), ”La muerte de Gerión” (1943, “En la llama” (1945), que tívo bastânte influênça na obra das xeraçóns posteriores; ”Canto de la vida muerta” (1945) e “Cordero del abismo” (1946). Foi autor do “Diccionario de los ismos” y de “El mundo del objeto” (bajo la luz del surrealismo) (1953). Reuníu a sua obra poética última em “Poesía” (1966 – 1972) (1975), e em 1981 apareceu unha “Antología da sua obra.

OXFORD