BUFANO, Alfredo R. (1895-1950). Poeta arxentino de verso fácil, que foi despoxando-se da rectórica a través dos seus trinta libros. A maioría deles surxídos do amor e do arraigo ao seu povo (San Rafael, Mendoza), incluíndo “Mendoza, la de mi canto” (1943). Os seus últimos dous libros están inspirados nos seus viáxes, por España: “Junto a las verdes rías” (1950) e por Marrocos, no libro do mesmo nome publicado em 1951. O seu melhor libro, “Misa de Réquiem” (1920), debe algo à “Melpómene” de Arturo Capdevila; nel o sufrimento despráça a outros sentimentos expresados em libros anteriores.
OXFORD
O Pomar 