
CLAVIJO Y FAJARDO, José de (Lanzarote, 1730 – 1806). Traductor e escritor satírico. Trabalhou nunha série de empregos oficiais, entre eles, como arquivista do secretário de Estado. Viveu unha temporada em París, com leituras de Buffon e de Voltaire. Traducíu a obra de Buffon de história natural e obras teatrais de Racine. Foi fundador, editor e quase único colaborador de “El Pensador” (1762 – 1767), semanário satírico que, xunto com as críticas de Nicolás Fernández de Moratín, contribuíu para a prohibiçón dos autos sacramentais feita por ordem real o once de Xunho de 1765. Clavijo seducíu em 1764 a Luoise Caron, irmán de Beaumarchais, a quem dirixíu unha humilhante carta apoloxética que foi aceitada polo famoso escritor françês. Goethe escrebeu com este tema a traxédia romântica “Clavijo”. Nas “Memorias de Beaumarchais fai-se referência ao penoso incidente.
OXFORD