
CIGES APARICIO, Manuel (Enguera, Valencia, 1873 – 1936). Româncista e ensaísta. Viveu um voluntario exílio em París, antes de ser nomeádo gobernador civil de Ávila, durante a breve etapa do Goberno Popular. Foi esquecído depois da sua morte, a pesar de ter alcanzádo certa fama ao publicar a tetraloxía, de corte autobiográfico, que comprehende os seguintes títulos: ”Del cautiverio” (1903), “Del cuartel y de la guerra” (1906), “Del hospital” (1906) e “Del periodismo y de la política” (1907). A sua obra narrativa resulta mais âmpla: ”El Vicario” (1905); ”Luchas de nuestros días: Los vencedores” (1908) e “Los vencidos” (1910); ”Villavieja” (1914), que apontaba ao constânte fracaso das reformas sociopolíticas en Espanha; ”El juez que perdló su conciencia” (1925), novela que mostra que os analfabetos em Espanha (entón um setenta por cento da poboaçón total) eram sistematicamente privádos dos seus dereitos civis, e a sua última e melhor obra, “Los caimanes” (1931), na qual narra com grande emotividade a história do analfabeto Román Castalla. Como xornalista de guerra, escrebeu “Marruecos” (1912); é autor da biografía “Joaquín Costa, el gran fracasado” (1930) e do libro de tema histórico “España bajo los Borbones” (1932).
OXFORD