Arquivos diarios: 03/05/2022

ESCRITORES HISPÂNOS (ARTURO BERENGUER CARISOMO)

BERENGUER CARISOMO, Arturo (Buenos Aires, 1905). Autor teatral e crítico literário arxentino. Uníu as suas duas actividades na producçón dos seus libros “Las ideas estéticas en el teatro argentino” (1947) e “Teatro argentino contemporáneo” (1959). Também compilou “La breve Literatura argentina” (Barcelona, 1970). Escrebeu o estudo especializado, “Los valores eternos en la obra de Enrique Larreta” (1946). As suas obras de teatro mais conhecidas som “Por el prestigio de la primavera”, com a qual ganhou o Premio Argentores de 1946, e “La piel de la manzana”, ganhadora do Premio Nacional de Teatro 1949-1950.

OXFORD

ESCRITORES HISPÂNOS (GONZALO DE BERCEO)

BERCEO. Gonzalo de (Berceo, Logroño, c. 1190 – d. 1264). Poeta relixioso que servíu no Mosteiro de San Millán como administrador legal; possibelmente durante algún tempo foi notário do mosteiro e durante parte da sua vida foi responsábel da administraçón económica. A sua importância histórica bem de que foi o primeiro poeta em fala castelán do qual temos o nome, escrípto na “copla 489” da “Vida de San Millán”: “Gonzalvo fue so nomne qui fizo est tractado / en Sant Millán de suso fue de niñez criado / natural de Berceo, ond Sant Millán fue nado”. As suas obras podem-se dividir em três grupos: quatro haxiografías, três delas sobre santos locais, e unha inconclusa sobre o martírio de San Lourenzo; Três obras sobre a Virxem María, que tinha começado a ser reverênciada em Occidente, alá polo século X; e duas obras sobre doutrina, “El Sacrifício de la misa y De los signos que aparecerán antes del Juicio”. A importância literária de Berceo radica em que soubo combinar a tradiçón rectórica clássica com a tradiçón eclessiástica do sermón e da exhortaçón e com a tradiçón popular dos xugráres. Por exemplo, a sua “Vida de santo Domingo de Silos está basada na obra latina do abate Grimaldus “Vita sancti Dominici, mas na sua obra, Berceo afirma mais de unha vez que el é um xugrar. A primeira haxiografía de Berceo foi a “Vida de san Millán, o seu santo patrono. Berceo concebeu-a seguramente para alentar aos casteláns a pagar tributo ao mosteiro, sempre necesitado de dinheiro. O poeta trata da vida do santo e dos seus milágres, como unha apariçón xunto de Santiago nunha batalha contra os mouros; depois da victória dos cristáns, o rei de León decréta que todos os seus súbditos paguem tributos a Santiago em Compostela e Fernán González que todos os casteláns fagam o mesmo, mas com San Millán da Cogolla. A fonte do poema é unha vida do santo escríta em prossa por San Braulio. Igual que os seus outros poemas importântes, a “Vida de San Millán” está escrípta em “quaderna vía”, metro introducido em Espanha polo autor do “Libro de Alexandre”. “La Vida de santa Oria” é outra das suas haxiografías sobre santos locais. Foi escrípta no final da sua vida. A fonte latina desta obra é desconhecida. O poema é mais alegórico que outras das suas obras, xá que se mete mais nas visóns celestiais que nas obras pías da santa. “Los milagros de Nuestra Señora” pertencem a um xénero que se cultivou em Europa desde o século XII e se prolongou até ao XIV. Passou do latim ao românce (as fontes de Berceo som xeralmente de prossa latina). Ao parecer é unha das suas últimas obras. O plano estructural varía ao largo do poema: algúns milágres están narrados com inspiraçón, como o segundo e o noveno, outros están escríptos quase com descuido, como o primeiro e o décimo. Mais que narrar os milágres e a vida da Virxem, Berceo tracta de infiltrar no leitor-ouvinte unha devoçón incondicional pola santa.

OXFORD