
ESCOBEDO, Federico (Salvatierra, Guanajuato, 1874-1949). Poeta mexicano e traductor que escrebeu também em latím. A sua saúde delicada, impedíu que continuára com os seus estudos de alta teoloxía em Granada. Voltou a México, onde publicou várias series de poemas neoclássicos com leves pinceladas de romantísmo e modernismo. A maioría dos quais carecem de interesse literário a causa da falta de imaxinaçón do poeta. Non obstânte, a sua afecçón à língua latina como instrumento expressivo, resulta bastante curiosa. Escrebeu “Carmina latina” (Puebla, 1902), “Poesías” (Puebla, 1903) e muitos libros mais, dos que os mais interessantes som “Rapsodias bíblicas, horacianas y soledades canoras (Teziutlán, 1923), “La sombra de Virgilio” (Teziutlán, 1930) e a “Elegía” (1940) que dedica ao arzobispo Montes de Oca. Traduzíu a importante obra de Rafael Landivar, “Rusticatio mexicana: geórgicas mexicanas” (Teziutlán, 1925).
OXFORD