
EGUÍLAZ, Luis de (Sanlúcar de Barrameda, 1830-1874). Novelista e autor teatral. Quando tinha somênte quatorze anos, escrebeu e escenificou em Xerez a sua obra em um acto “Por dinero baila el perro”. Estudou léis em Madrid e começou a sua carreira literária como protexído de Eugenio de Ochoa. Como dramaturgo, um dos seus piores defeitos, é que tende a criar caricaturas em lugar de personáxes, como na sua primeira obra séria “Verdades amargas” (1853), na qual Carlos é o hipócrita arquetípico e Luis o egocêntrico. Sucede igual em “Mentiras dulces” (1859) e “La cruz del matrimonio” (1861), que é a sua melhor obra a pesar das personáxes estereotipadas de Mercedes e Enriqueta. As suas “Obras dramáticas”, reunidas em 1864, forom publicadas em París. Escrebeu também unha novela histórica, “La espada de san Fernando” (1852), que narra a conquista de Sevilla. Mas, o tratamento que fai Eguílaz de tán importante acontecimento, perde-se nunha linguáxe deshilvanada, com excessivas doses de piedade.
OXFORD