
BERMÚDEZ, Ricardo J. (Panamá, 1914). Poeta panamenho que estudou arquitectura na Universidade de California. Foi catedrático desta disciplina desde 1945 na Universidade de Panamá. Chegou a ministro da Educaçón. A sua poesía está dirixida a unha minoría culta, “Poemas de ausencia” (1937), “Elegía a Adolfo Hitler” (California, 1941), “Adán liberado” (Buenos Aires, 1944), “Laurel de ceniza” (1952) e “Cuando la isla era doncella” (1961).
OXFORD
