Arquivos diarios: 22/05/2021

ESCRITORES HISPÂNOS (MIGUEL ARTIGAS FERRANDO)

Artigas ferrando, Miguel (Blesa, Teruel, 1887-1947). Professor e bibliotecário. Foi director da Biblioteca Menéndez y Pelayo de 1915 a 1930, e logo director da Biblioteca Nacional de Madrid, a partir dessa data até à sua morte. Axudou a dirixir a ediçón nacional das “Obras completas de Menéndez y Pelayo” (Santander, 1940-1959, 65 vols.) e escrebeu diversas obras sobre o mesmo autor, no qual era especialista. Escrebeu também algúns estudos sobre Góngora como: “Don Luis de Góngora y Argote” (1925), “Semblanza de Góngora” (1928) e “La vida y la obra de Góngora” (1938).

OXFORD

ESCRITORES HISPÂNOS (ESTEBAN DE ARTEAGA)

Arteaga, Esteban de (Moraleja de Coca, Segovia, 1747-1799). Producíu obras de estéctica literária. Em 1767 foi expulsado de Espanha xunto com os xesuítas, ainda non se sabe de certo se chegou a ordenar-se sacerdote da Companhia. Em 1769 abandonou a Companhia e passou a viver em Itália, onde publicou tanto em castelán como em italiano. Arteaga foi o escritor de estéctica mais notábel da sua época. Entre as suas obras podemos citar: “Investigaciones filosóficas sobre la belleza ideal” (1789), “La rivoluzione del teatro musicale italiano dalla sua origine fino al presente” (1783-1788, 3 volûmes), “Memorias para servir a la música española” (1789) e “Della influenza degli arabi sull origine della poesia moderna in Europa” (1791).

OXFORD

ESCRITORES HISPÂNOS (VERSOS DE ARTE MENOR)

Arte menor, Versos. Som versos que tenhem de duas a oito sílabas, com somente um acento rítmico, ainda que às vezes podem ter dous.

OXFORD

ESCRITORES HISPÂNOS (VERSOS DE ARTE MAIOR)

Arte maior, Versos. Ou coplas de arte maior, som aqueles formados por um número variábel de sílabas (de nove a catorce) com quatro pausas, duas em cada hemistíquio, e unha cesura. O têrmo aplíca-se polo comúm a versos de doze sílabas com unha forte cesura depois da sexta, fórmula especialmente popular no século XV. Pode-se fazer multitude de combinaçóns com este verso, no qual o rítmo é anapéstico e non yâmbico.

OXFORD

ESCRITORES HISPÂNOS (ANTÓN ARRUFAT)

Arrufat, Antón (La Habana, 1935). Dramaturgo cubano que cultiva o “teatro do absurdo”. O seu tema por antonomasia é o “tempo” e os estragos que causa ao home. “El caso se investiga” (1957), ridiculiza os métodos policiacos á maneira de Mack Sennet nos seus films mudos. “El vivo al pollo” (1961), que trata de unha mulher que embalsama o seu marido morto para poder conservá-lo sempre ao seu lado. A mulher acaba casándo-se com o embalsamador, e o difunto converte-se na melhor propaganda do negócio. A inexorábel destruçón do rutinário, aparece em “El último tren” e “La repetiçón”, ambas de 1963. “Todos los domingos” (1965) mostra-nos unha mulher paralítica que foi abandonada polo seu prometido vinte anos antes. Ela dedica-se a alugar muchachos xovens, que a visitam cada Domingo, vestidos exactamente igual a el. A enfermeIra da mulher, mata ao último dos impostores com unhas tissouras, mentras que ela rí aloucadamente. A sua obra “Los siete contra Tebas” (1968), baseada na traxédia de Ésquilo, provocou unha forte reaçón por parte do rexíme de Castro.

OXFORD