POPPER (RACIONALISMO CRÍTICO)

Xá referimos que as duas áreas em que o pensamento de Popper exerceu unha maior influênça, tanto entre os seus contemporâneos como para a posteridade, foram a filosofia da ciência e a filosofia social e política. Para o próprio Popper, as suas contribuçóns para ambas as áreas están relacionadas entre si por unha actitude filosófica básica que denomina “racionalismo crítico” (cuxa caracterizaçón xeral expomos mais adiante). Este, por sua vez, fundamentar-se-ia nunha determinada actitude ética de princípio. No entanto, apesar do que o próprio Popper disse, convém analisar as duas áreas separadamente, tanto por razóns ligadas à lóxica do conteúdo como porque os âmbitos em que as ideias de Popper exerceram a sua influência son bastante diferentes num e noutro caso, ou sexa, podem aceitar-se as ideias de Popper sobre metodoloxia científica independentemente das suas teses sociopolíticas, e vice-versa. Nesta secçón, falaremos do primeiro pilar do pensamento popperiano, o que se refere sobretudo à sua filosofia da ciência; na secçón seguinte (“A sociedade aberta…”), exporemos com maior brevidade as suas ideias em matéria sociopolítica. A filosofia da ciência de Popper é essencialmente unha metodoloxia. Quer isto dizer que trata de averiguar qual é o melhor método para levar a cabo a investigaçón científica. As “ciências empíricas” (ou sexa, as que dependem em última instância das experiências que os nossos sentidos nos transmitem) e, mais em particular, as ciências naturais. Sobre a matemática pura, que é independente da experiência, Popper non tem grande cousa a dizer, e o pouco que encontramos nos seus textos sobre ela non é especialmente orixinal. Para Popper, dentro das ciências naturais, a ciência paradigmática é, sem dúvida, a física.

C. ULISES MOULINES

Deixar un comentario