AS MEMÓRIAS DE MANUEL DA CANLE (81)
.
ESPÍRITOS apouquentadores
A alma é um fluido que evolucciona no espaço, e entra nos corpos extranhos quase imperceptibelmente, confundindo-se com a outra alma alí existente, e obriga a pessoa que a recebe no seu corpo a um sofrimento horribel, e a practicar disparates e desatinos. Esta é a opinión do finado philósopho Rosalino Cándido e do notábel espiritista Conselheiro Accacio. Conforme é a pretensón do espírito extraviado despois do túmulo, assím serán os seus efeitos. As pessoas que tenham recibido a alma de um pecador impenitente, vivirám na tristeza, desexarám a morte, terám enfermedades e achaques, solidón, ansiedades, tonturas, ganas de chorar e por vezes cairám no chán com accidentes e dores de cabeza. As almas dos indivíduos menos pecadores, produzirám outros efeitos; a pessoa que as reciba no seu corpo, rí-se sem saber por qué, têm sonhos axitados e desexos deshonestos, tintilaçóns no corpo, vertíxens, mirada esgazeada, perturbaçóns nervosas, caíndo na postraçón despois dos ataques violentos. A pessoa pode morrer, se non se curar a tempo. Son precisos os exorcismos em latím, sete cruzes feitas no corpo com água bendita da pía de baptismo; fumigaçóns polas costas com ortigas verdes e perfumadas com incenso, rezando o Credo sete vezes. Pois, non querendo a alma saír e deixar o corpo do enfermo, aplica-se-lhe unha excomunhón feita com arrogância e fustíga-se o corpo com unha correia de couro de touro negro, e ainda que pareça mentira, terminará-se o sufrimento.
manuel calviño souto
Esta entrada foi publicada en
Uncategorized.
Ligazón permanente.