Categorías
Arquivo
- Agricultura Alimentación Anonymous Arquitectura Astronomía Blogs para curiosear Bos desexos Cerebro Cine Darío e Breixo Economía Educación Frutais Futuro Historia Humor Indignados Libros Lingua Literatura Medios de comunicación Monte Comunal Natureza Poesía Política Procomún Publicidade Sidra Socioloxía Software libre Tradicións Viaxes Xadrez
Os nosos blogs
Arquivos diarios: 07/02/2019
HERBARIO GASTRONÓMICO
Escreber um breve ensaio das herbas que servem para condimento, é entrar num mundo maravilhoso, perfumado, mas tremendamente incerto. As diversas cocinhas da Europa Occidental – xá non falando de outras, mais exóticas – usan e em algunhas circunstâncias abusan da botânica mais contradictória. E non falta nunca em aras de unha intençón terapéutica, dietéctica ou medicinal, com o qual podería dicer-se como afirma muito bem Pierre Lieutaghi que a cocinha das herbas é à vez filha de Lúculo e Hipócrates. Así, por exemplo, que entre a axedrea no condimento das fabas e das leguminosas têm unha dupla intençón: por um lado melhorar a laboura dixestiva, impedindo as fermentaçóns e pondo outro aroma ó prato. A presença do tomilho nunha sopa favorece, como de antigo se sabe, a distensón nervosa, ou a fama do loureiro, presente em tantas condimentaçóns, de preservar das doênças contaxiosas. Distinguem alguns tratadistas franceses as especiarías, os condimentos e as prantas simplesmente aromáticas. De estas últimas quixera eu falar neste trabalho e outros sucessivos, nos que me agradaría assumir as sabedurias arcaicas, aínda que non sempre sexam comprobadas pelos conhecimentos actuais. Que retorne às virtudes primeiras dos alimentos. E sem o menor rigor, pois non está o meu espírito para classificaçóns nem averiguaçóns científicas, senón mais bem para inúteis e alegres erudicçóns, talvez amenas, non obstânte.
Publicado en Uncategorized
