A LITERATURA RUSA DO SÉCULO XIX

.

                A Literatura rusa do século XIX, constitúi pelo seu alto nível um dos fenómenos mais espectaculares da moderna cultura europeia.  Dostoievski non foi um xénio ailhado, senón o membro mais destacado de unha poderosa xeraçón de escritores realistas, entre os que cabe destacar com nome próprio a Turguéniev, Chernyshevski, Goncharov e Saltykóv-Shchedrín.  Algúns dos grandes temas dostoievskianos forón dessarrolhados préviamente ou ó mesmo tempo na obra destes escritores; e son estas correspondências as que permitem falar de unha “Xeraçón Dostoievskiana”, na que há que incluir também ó dramaturgo Ostrovski e ó poeta Nekrásov.

.

               Iván Turguéniev, o mais importante dos contemporâneos de Dostoievski. 

.

               San Petersburgo, a cidade que se converteu na fonte de inspiraçón de quase todos os escritores rusos do século XIX.

.

               Iván Goncharov, comparte com Turguéniev um lugar destacado entre os româncistas comtemporâneos de Dostoievski.

.

               Ilustraçón para unha ediçón francesa de “Ninho de Nobres”, românce de Turguéniev publicado orixinalmente em 1859, na revista Sovremennik.

.

               A Revoluçón Industrial, intensifica-se na Rusia entre 1855 e 1880, graças ó desarrolho das vías férreas.  As costûmes da velha cultura aristocrática, comezarón entón a mudar e os escritores rexistram éstas mudanças, descrebendo o “home supérfluo” e, analizando o fenómeno do “oblomovismo”.  A Rusia contemporânea de Dostoievski, Turguéniev e Goncharov, tivo um grande peso na Europa.  Foi unha das grandes potências, e a sua expansón dirixiu-se para a zona dos Estreitos.

.

               Portada de unha ediçón francesa de “Tarás Bulba”, românce de Nikolái Gógol, pai do realismo ruso.

.

               Um grupo de campesinos rusos, na época em que aínda estavam suxeitos á servidume da gleba, ilustraçón da “Tempestade”, a obra principal do dramaturgo Aleksandr Ostrovski.

.

               O realismo da narrativa rusa decimonónica puxo de manifesto a miséria e a sordidez na que vivíam as capas populares da Rusia zarista e neste sentido forxou unha literatura social, crítica com a ordem estabelecida..

.

               Frontispicio do volume III dunha ediçón rusa de 1891 das obras completas de Iván Turguéniev.

.

               Retirada das tropas napoleónicas, que habían invadido a Rusia em 1812, um feito que fortalecía a consciência nacional de todos os escritores rusos do século XIX.

R. B. A. EDITORES, S. A. – BARCELONA