FATIAS-DE-PARIDAS
.
Rabanadas Antigas. Rabanadas douradas ou Fidalgas. Rabanadas Minhotas, e por fim Rabanadas ou Fatias-de-paridas. Somente o nome, xá nos dá unha ideia clara da potencialidade reconstituinte das referidas rabanadas. Isto, á parte, do gratificante sabor destas lambonadas supremas, capazes de satisfazer unha nái. Leva-se três decelitros de leite a ferver, com duas colheres de sopa de azúcar e unha casca de limón. Batem-se quatro ovos, muito bem batidos, de modo que a clara quede imperceptível. Corta-se um pan de Cea em fatías, com perto de um centímetro e meio de grossor, logo passam-se primeiro polo leite e despois pelos ovos. Fritar em óleo bem quente e escorrer sobre papel ou um pano, servir espolvilhadas de azúcar e canela. ¡¡Saúde e ganas de comer!!
a irmandade gastronómica
Esta entrada foi publicada en
Uncategorized.
Ligazón permanente.