Darío trouxo do cole un debuxo da súa familia.
E tamén comezou a ler as súas primeiras palabras: PAPA, MAMA, SAPO, SOPA, PATO, TOMATE… e outras algo máis difíciles, como SOL, PINICO, LEITE, COCHE, BARCO, TREN, FLOR, BOCADILLO… E todo isto dun xeito bastante espontáneo, despois de innumerables horas compartidas con papá e mamá diante dos libros, especialmente dos contos e dos dicionarios de palabras.
E aproveito para publicar unha reflexión sobre a lectura, e sobre en qué consiste ler. LER consiste en DESCUBRIR SIGNIFICADOS. Significados sobre os que previamente o neno debe ter unha experiencia vital, unhas emocións asociadas, unhas intuicións, porque os significados son a consciencia da vida. Ler é unha actitude, unha disposición, unha inclinación do ánimo ou da vontade. Un lector é un cazador na busca de significados, pero de significados que xa están representados dalgún xeito na súa mente. Un bo cazador sabe de antemán as rutinas da súa presa, é capaz de predecir por onde pode andar e permanece ao axexo coas trampas tendidas esperando atrapala. Un bo lector ten que partir dunha idea sobre o significado que busca, e partindo desa idea élle fácil cazalo representado nunha palabra escrita.
Un xeito de traballar isto traducido a un exemplo práctico pode ser o seguinte: unha vez que o neno coñece as letras do abecedario e é capaz de comezar a asociar as vocales coas consoantes para formar as sílabas, escribimos unha lista de palabras, en maiúsculas, e propoñemos ao neno adiviñar o que din. Para iso damos pistas sobre o seu significado, e coa palabra diante, esperamos que sexa capaz de lela. Se o consegue, o neno quedará marabillado co poder das palabras, coa maxia das palabras e aprenderá a ser un cazador de palabras. E máis adiante un cazador de frases, e despois un cazador de ideas e significados máis completos. Irá sempre por diante das letras e das palabras escritas no texto, buscando só a confirmación dos seus descubrimentos ou das súas hipóteses.
E digo isto porque penso que hai un pecado moi corrente no ensino da lectura. Un falso ensino da lectura. Temos máis urxencia por ensinar a decodificar, a ler ao pe da letra, é dicir, quedando co nariz e os ollos pegados ás letras, sen dar ese paso necesario na busca do significado. Moitos nenos aprenden a decodificar, pero non a ler. E perden moitos anos da súa infancia correndo detrás das letras, preocupados por pronuncialas correctamente, e alleos aos significados. Só quen busca significados é capaz de lanzarse de cabeza ao mar do saber, sen importarlle se decodifica ben ou mal (pero sen querelo farao ben), porque anda encantado, como un poseso, detrás deses significados, dese mundo marabilloso que se desvela a cada instante. Ensinemos aos nosos nenos a ler!
O Pomar 