DECASÍLABOS. Versos de dez sílabas. Um decasílabo simples ou dactílico , tem o acento na 3ª, 6ª e 9ª sílabas: “Del salón en el ángulo oscuro / de su dueño tal vez olvidada, / silenciosa y cubierta de polvo / veíase el arpa” (Bécquer). Um decasílabo composto combina dous hemistiquios pentasilábicos como em “Oye mis penas, mira mis males” (sor Juana Inés de la Cruz).
DÉCADAS. Série de dez libros nos quais copistas antigos, dividirom o “Ab urbe condita libri” de Tito Livio (27-25 a. C.). Varias décadas forom escritas por autores hispânos. Unha das mais antigas é a de Alfonso Fernández de Palencia, também conhecida por “Crónicas de Enrique IV”, escrita orixinalmente em latim e entitulada “Gesta hispaniensia ex annalibus suorum dierum colligentis”, que descrebe ao estilo de Tácito, os acontecimentos espanhois ocurridos entre 1440 e 1477. Foi traduzida para castelán por A. Paz y Meliá (1904-1912). Fray Antonio de Guevara compilou unhas extravagantes biografías de emperadores romanos que entitulou “Década de los césares” (Valladolid, 1539). Juan de Coloma escrebeu a “Década de la pasión” (Cagliari, 1576). Antonio de Herrera compuxo unhas “Décadas. Historia general de los hechos de los castellanos en las islas y tierra del mar océano” (1601, quatro volûmes). O duque de Almodóvar fixo unha defesa do drama françês e um ataque ao espanhol, em “Década epistolar sobre el estado de las letras en Francia” (1781; 2.ª ed., 1792), mentras era embaixador de Espanha em París.
DEBATES. Diálogos em verso muito comúns durante a época medieval em que se opunham pessoas ou ideias, ou elementos opostos como nos “Denuestos del agua y el vino”, “Disputa del alma y el cuerpo” e o incompleto “Diálogo de Elena y María”, que trata do amor mundano e do divino. Em algúns casos existe um árbrito que decide qual das ideias, abstracçóns e elementos vence ao outro. O diálogo mais importânte que se escrebeu em língua castelán foi o do “Carnaval y la quaresma” dentro do “Libro de buen amor” de Juan Ruiz.