
Dos “alinhamentos” xá queda dito que non abundam no nosso país, nem tenhem maior importância que os “cromlechs”. Um, non obstânte, o da Puebla, alcanzaría sumo valor arqueolóxico se o puidéramos estudar com menos trabalho e o gozásemos em bom estado, e tal como conhecemos os da Bretanha. Muitas das pedras que o formam están caídas, outras escondidas pola broza. O terreno é pantanoso e aumentam com isto as dificuldades do seu estudo; mas sexa como queira, este monumento é farto interesante para passar por el em silêncio e merece por mais de um conceito ser asinaládo à atençón dos que se dedicam a semelhante taréfa. Para nós, resulta dos mais característicos, pois adivinha-se que constou de várias filadas; é também notábel, pois non há notícia de outro na Galiza, que o supere, nem sequer iguále, na extensón que ocupa e no tamanho dos “menhires” que o adornam. Sem alcanzar as proporçóns dos de Carnac, som farto vissíbeis. Se as pedras em fileira com que tropezamos em Castro Valente, puidéram em rigor ser tomadas por “menhires”, e o conxunto por um “alinhamento”, xuntese aos xá conhecídos, e mentras non chega a ocasión de examinar o que afirmam existir no Escuadro (Serra de San Mamed), limitémo-nos a recordá-lo, pois se a realidade corresponde às notícias que del temos, non há dúvida que se trata de um monumento por todos os conceitos digno de ser visitado e descrípto.
MANUEL MURGUÍA