
CUADRA, Pablo Antonio (Managua, 1912). Poeta, ensaista e autor teatral nicaragüense. É um dos escritores de maior importância da literatura do seu país. Foi editor de várias revistas literárias como: “Vanguardia” (1929) e “Trinchera” (1936-1939), assim como do suplemento literário do xornal “La Prensa de Managua” (1941) e de “El Pez y la Serpiente” (1961). A sua poesía está imbuída de um profundo amor por Nicaragua e um grande apego à tradiçón hispânica e católica. Oreste Macrí chamou-o o promotor de um “nuevo clasicismo rural” em Centroamérica, em libros como “Poemas nicaragüenses” (Santiago de Chile, 1934), “Canto temporal” (Granada, Nicaragua, 1943) e “Corona de jilgueros” (Madrid, 1949), que é unha recopilaçón dos seus poemas escritos entre 1929 e 1949. “En el jaguar la luna” (1959) Cuadra ensanchou a sua perspectiva, que agora contempla o continente enteiro. Outros libros seus som: “Cantos de Cifar” (1971), “Tierra que habla” (1974), “Esos rostros que asoman en la multitud” (1975). Entre os ensaios citaremos “Hacia la cruz del sur” (Buenos Aires, 1938), “Breviario imperial” (Madrid, 1939), “Promisión de México” (México, 1945), “Entre la cruz y la espada” (Madrid, 1949), “América o el purgatorio” (Madrid, 1955) e unha colecçón dos artígos que publicou em “La Prensa: El Nicaragüense (1974), entre outros. As suas obras de teatro som desiguais. A primeira foi de tema político: “Por los caminos van los campesinos” (1936). Outros títulos da sua bibliografía teatral som: “La cegua” (1945), “Máscaras exige la vida” (1952) e “Tres obras de teatro nuevo” (1958). Em 1979 publicou o libro de poemas: “Cantos de Cifar”; em 1981, “Siete árboles contra el atardecer” (Caracas).
OXFORD