
CRÓNICAS. Histórias escritas normalmente polas testemunhas dos feitos ou tomadas de acontecimentos contemporâneos dos seus autores. Carecem de valor crítico ou analítico. A miúdo som parciais ou panexíricas. Non sempre descartam as lendas e os elementos de ficçón, que passam a formar parte da narraçón ao mesmo nível que os feitos reais. A crónica mais antiga das Espanhas, foi escríta em prossa navarro-aragonesa e encontra-se no final do manuscrípto do “Fuero general de Navarra. A sua data de composiçón foi fixada em 1186. Os historiadores fixérom um bom uso das crónicas, onde sacarom multidón de dactos importântes. Unha das mais famosas é a “Estoria de España” (também conhecída como “Primera crónica general”), feita por mandato de Alfonso X el Sabio, nas postrimerías do século XIII. Existem muitas crónicas datadas no século XIV e especialmente no XV, como a “Crónica del rey don Pedro” de López de Ayala, a “Crónica de don Álvaro de Luna” (de Gonzalo Chacón?) e a “Crónica sarracina” de Pedro del Corral, entre outras.
OXFORD