
CORTÊS, Alfonso (León, 1883). Poeta nicaragüense que vivíu mais de vinticinco anos na casa onde Rubén Darío passou a sua xuventude. Em 1927 foi declarado louco. O seu pai e as suas irmáns, reunirom os poemas que compuxo durante a sua xuventude e a madurés, tanto em períodos de lucidés como de loucura. Assim forom publicadas “Poesías” (1931; 1937), “Tardes de oro” (1934) e “Poemas eleusinos” (1935). Simbolista em poemas como “El barco pensativo” e místico em “La canción del espacio”, foi comparado com San Juan de la Cruz em “Nueva poesía nicaragüense” de Ernesto Cardenal (Madrid, 1949).
OXFORD