
CERVANTES DE SALAZAR, Francisco (Toledo, 1514?-1575). Historiador espanhol transladado a México. Depois de estudar em Salamanca e dar classes em Osuna (1550) transladou-se a México em 1551, primeiro como professor de latim nunha escola e, a partir da fundaçón da Universidade de México em 1553, como professor de rectórica da mesma. Ao ano seguinte foi ordenado sacerdote. Como cronista oficial, escrebeu a “Crónica de la Nueva España” que permaneceu inédita até 1914. A partir de entón foi edictada várias vezes (Madrid, 1971; México, 1936 e 1976). Cervantes de Salazar conheceu pessoalmente a Cortés e utilizou as suas “Cartas de relación”, assím como também os escritos de López de Gómara. “Las Obras… que ha hecho, glosado y traducido…” (Alcalá, 1546) incluien textos de Mexía e de Luis Vives, ao mesmo tempo que inserta os seus diálogos sobre a fundaçón da universidade e sobre a vida e costûmes da sociedade colonial mexicana. As suas obras forom editadas e traducidas para castelán polo bibliógrafo mexicano Joaquín García Icazbalceta baixo o título de “México en 1554” (1898). O seu “Túmulo imperial de la gran ciudad de México” ( ed. A. Millares Carlo, México, 1954) contem vários poemas bastânte medíocres escritos em latim e castelán.
OXFORD