
CARRILLO Y SOTOMAYOR, Luis de (Córdoba, 1581 ou 1582-1610). Foi de nobre família, capitán de galera, poeta e crítico literário. Educou-se em Salamanca. Trasladou-se depois a Nápoles, onde se relacionou com os grupos literários da cidade; alí conheceu a Giambattista Marino, cuxa obra “Adone” (1623) impúxo unha nova moda no referênte ao ornato, imáxens e conceitos em literatura. No seu “Libro de la erudición poética” (ed. M. Cardenal Iracheta, 1946) afirma que a poesía espanhola debe voltar à sonoridade e à seriedade da literatura latina. Que debe escrever-se únicamente para um público minoritário e debe expressar-se através de alusóns clássicas, metáforas audaces e um escolhido vocabulário, que estéxa formado polas palabras mais arcaicas que se forom perdendo. A sua obra constituie o andamiáxe teórico do “culteranismo”. Traducíu a Ovidio e Séneca e cultivou a poesía que predicaba. A ediçón das suas “Obras” (1611), foi substituída pola correcta ediçón de 1613. O seu poema mais conhecido é a “Fábula de Acis y Galatea”, que erroneamente se pensou que influíra no “Polifemo” de Góngora.
OXFORD