ESCRITORES HISPÂNOS (ANDRÉS ELOY BLANCO)

BLANCO, Andrés Eloy (Cumaná, 1897-1955). Poeta venezolano. O seu primeiro libro foi “Canto a la espiga y al arado” (1916), saltou à fama em 1923, quando a Real Academia Española premiou o seu “Canto a España”. Em 1928 foi encarcelado por opôr-se ao goberno do dictador Juan Vicente Gómez. Abandonou Venezuela e non regressou até 1935, depois da morte do dictador. Em 1946 foi elexído presidente da Asamblea Nacional. Quando Rómulo Gallegos foi elexído presidente da República nas primeiras eleiçóns libres, nombrou a Blanco ministro de Relaciones Exteriores. Depois do golpe de estado de 1948, Gallegos e Blanco exiliarom-se em Cuba e México. Os seus ensaios políticos están reunidos em “Navegación de altura” (1948). Publicou o ensaio biográfico “Vargas, albacea de la angustia” (1947). Escrebeu a prosa poética “Malvina recobrada” (1957) e unha obra de teatro, “Abigail”” (1931). A sua poesía foi crescendo em intensidade desde “Tierras que me oyeron” (1921) até à menos convencional “La aeroplana clueca” (1935), “Barco de piedra” (1937) e “Baedeker 2.000” (1938). O seu melhor libro é “Giraluna”, publicado em México o mesmo ano da sua morte.

OXFORD

Deixar un comentario