
BIOY CASARES, Adolfo (Buenos Aires, 1914 – 1982). Contista e novelista arxentino. Os seus primeiros libros de contos forom: “Caos” (1934) e “Luis Greve muerto” (1937), mas fixo-se famoso com a sua novela curta “La invención de Morel” (1940), na qual unha máquina copia e reproduce a realidade no tempo e no espaço a través de um proxector. A esta novela curta seguirom outras histórias fantásticas similares: “Plan de evasión” (1945) e “La trama celeste”” (1948), nos que utiliza os recursos da doble identidade, os trucos da memória, mundos simultâneos, telepatía e máquinas fantásticas. Os últimos libros forom: “El sueño de los héroes” (1954), “Historia prodigiosa” (1956). Bioy estivo casado com unha interesante escritora arxentina, Silvina Ocampo, com quem escreveu a novela detectivesca “Los que aman, odian” (1946). Também colaborou activamente com Jorge Luis Borges; ambos editarom a “Poesía gauchesca” (México, 1955) e escreberom, utilizando o pseudónimo de “Honorio Bustos Domecq”, várias novelas de detectives como “Seis problemas para don Isidro Parodi (1942) e “Dos fantasías memorables, un modelo para la muerte” (1946). Com Silvina Ocampo e Borges compilou a excelente “Antología de la literatura fantástica” (1940) e unha “Antología poética argentina” (1941). Recentemente publicou “El gran serafín” (1967), “Diario de la guerra del cerdo” (1969) e “Dormir al sol” (1973). Também escrebeu a sua autobigrafía: “Años de mocedad: recuerdos” (1963).
OXFORD