
BARLETTA, Leónidas (Buenos Aires, 1902-1975). Contista e novelista arxentino. Iniciou a “novela proletária” em Arxentina ao lado de Max Dickmann e Lorenzo Stanchina nos anos vinte. Frequentemente utilizou técnicas xá experimentadas polos escritores realistas rusos, para mostrar as inxustiças que padecem os despoxádos. Escrebeu “Cuentos realistas” (1923), “Vientos trágicos” (1924), “Los pobres” (1925), “Vidas perdidas” (1926), “Royal circo” (1927), o seu melhor libro, “Los destinos humildes” (1938), e “La señora Enriqueta y su ramito” (1943). Barletta consegue o interesse dos seus leitores com unha grande axilidade na narraçón dos feitos e com unha extructuraçón intelixente. Inaugurou em 1931 um “Teatro del Pueblo” e isto vem a ter unha grande importância na história do teatro contemporâneo arxentino. Em 1960 escrebeu “Viejo y nuevo teatro”, obra na qual se resume a sua larga experiência neste meio. Em “Boedo y Florida: una versión distinta” (1967), dá o seu ponto de vista sobre as duas escolas literárias mais importântes do século na Arxentina. Outras obras som “Historia de perros” (1951), “Cuento del hombre que daba de comer a su sombra” (1957), “Boedo y Florida” (1964).
OXFORD
