ESCRITORES HISPÂNOS (MIGUEL ÁNGEL ASTURIAS)

Asturias, Miguel Ángel (Guatemala, 1899 – 1974). Novelista. Estudou dereito na Universidade Nacional do seu país e antropoloxía americana pré-hispânica na Sorbona. Foi discípulo de Georges Reynaud, quem xá tinha traducído o “Popol-vuh” para o françês. Asturias, emprehendeu a traduçón para castelán com a colaboraçón de M. González de Mendoza. As suas “Leyendas de Guatemala” (1930) forom escritas durante este período, mas, foi só durante a publicaçón de “El señor Presidente” em 1946 que Asturias se deu a conhecer internacionalmente. A sua novela é unha das melhores sobre a temática das dictaduras, que producíu hispanoamérica. Está inspirada na figura de Estrada Cabrera, cuxo rexíme desapareceu em 1921. As obras subseguintes non alcançarom o poderío desta, probabelmente a causa da linguáxem barroca e da complicada extructura dos textos. A miúdo o seu antiyanquismo, contrásta-se com unha visṕn excessivamente idílica das virtudes dos nativos do seu país. Algunhas das suas novelas som “Hombres de maíz” (Buenos Aires, 1949), “Viento fuerte” (1950), “Papa verde” (1954), “Los ojos de los enterrados” (1960). As três últimas componhem um ciclo no qual Astúrias ataca a intervençón de Estados Unidos em Centroamérica. “Mulata de tal” (Buenos Aires, 1963), “El espejo de Lidia” (México, 1967), “Maladrón” (1972) e outras. A sua obra poética foi reunida em “Poesía: sien de alondra” (1949). A raíz da publicaçón de oito contos políticos, inspirados no derrocamento do presidente Arbenz em 1954, Asturias foi privado da nacionalidade guatemalteca e saíu exiliado cara à Arxentina. Estes contos están reunidos baixo o título de “Fin de semana em Guatemala” (1956). Em 1966 recebeu o “Prémio Lenin da Paz” e em 1967 o Nobel.

OXFORD

Deixar un comentario