
Asín y Palacios, Miguel (Zaragoza, 1871 – 1944). Arabista. Estudou teoloxía e depois árabe com Julián Ribera. O seu primeiro libro foi Algazel: dogmática, moral y ascética (1901). Em 1903 foi catedráctico por oposiçón da asignatura na Universidade de Madrid em substituiçón de Gayangos y Codera. Em 1923 fundou a importante revista “al-Andalus”, que contribuíu ó largo do tempo para o muito alto nível dos estudos espanhois sobre o islam. Dedicou a sua vida a revelar a profundidade e extensón da interrelaçón cultural entre a cristandade e o islam. Sobre este tema podemos citar “El averroísmo teológico de santo Tomás de Aquino” (1904), “La escatología musulmana en La divina comedia” (1919), em que proba por primeira vez, que a divisón que Dante transmite do inferno, tem muito que ver com relatos musulmáns, que narram a ascensón de Mahoma; “El islam cristianizado” (1931); “La espiritualidad de Algazel y su sentido cristiano” (1934-1941, 4 vols.), e “Huellas del islam”. “Santo Tomás de Aquino”. “Turmeda”. “Pascal”. “San Juan de la Cruz” (1941). Como mêstre, Asín Palacios formou algúns arabistas hoxe conhecidos, como por exemplo Emilio García Gómez.
OXFORD