ESCRITORES HISPÂNOS (PADRE JUAN ANDRÉS)

Andrés, Padre Juan (Planes, Valencia, 1740-1817). Erudícto Xesuíta que foi expulsado xunto com os seus companheiros em 1767. Foi nomeado bibliotecário do rei de Nápoles, e ahí escrebeu unha das primeiras histórias de “Europa, Orixem, progressos y estado actual de toda la literatura” (que foi traducida ao castelán polo seu irmán Carlos em dez volûmes, 1784-1806; o orixinal italiano tinha sete volûmes, Parma, 1782-1799). Andrés mostrou a influênça da cultura árabe na civilizaçón europeia em “Cartas sobre la música de los árabes”, obra que se incluíu na “Letteratura turchesca” (Venecia, 1787) de Giovanni Battista Toderini. “Cartas familiares” (1786-1793, quatro volûmes, reeditada em cinco volûmes, 1791-1794) introducíu muitas ideias forâneas em Espanha, continuando com a tradiçón do padre Feijoo. Os seus gostos eram exclusivamente neoclássicos: consideraba a “Gerusalemme liberata” a obra épica mais perfeita escrita até ao seu momento, e non apreçaba nem a Lope nem a Calderón, assim como tampouco gostaba de Dante ou Shakespeare.

OXFORD

Deixar un comentario