Arquivos diarios: 06/07/2020

FUXITIVO DA FAME

Eu tinha chegado a Canet, fuxitivo de fames, que me fixerom agudizar o enxenho, e prófugo de unha excomulgaçón que me botou da Universidade Laboral de Tarragona, com parada sem fonda em Barcelona. O de parada sem fonda, refére-se a que, se bem acreditaba estar estabelecendo sólidos anclaxes em Catalunha, o condúmio era, a cada momento, unha aventura dificultosa e incerta. Xá conhecía as leviandades carníboras da praia e os sobresaltos da xuventude pecadora, pola minha paixón à praia de Salou perto da Laboral; pese a tudo, em nada se parecía Salou a Canet de Mar. Poucas cousas tinha claras por entón, e non acredito que hoxe a situaçón da minha vida sexa mais transparente. O único que consideraba irrevocábel era um destino proceloso, cuxo rumo apenas tinha vontade de mudar. Por entón o Villán, enigmático e quase sempre hermético, dába-me continuadamente a tabarra sobre a necessidade da ordem e das boas costûmes. Mas, pesse a esse sentido moralizante, el mesmo tampouco podía librar-se de incidentes indesexábeis. Algúns tomábam-lhe manía e, sem vir a conto, facíam-lhe a vida impossíbel. Era o que eu lhe decía, sem que me servira para nada: espabila e aprende, se te fodem, que sexa por algo.

JAVIER VILLÁN E DAVID OURO