Categorías
Arquivo
- Agricultura Alimentación Anonymous Arquitectura Astronomía Blogs para curiosear Bos desexos Cerebro Cine Darío e Breixo Economía Educación Frutais Futuro Historia Humor Indignados Libros Lingua Literatura Medios de comunicación Monte Comunal Natureza Poesía Política Procomún Publicidade Sidra Socioloxía Software libre Tradicións Viaxes Xadrez
Os nosos blogs
¿SON ÚNICAS AS LÉIS QUE DETERMINAM O UNIVERSO? (F12)
A terceira pergunta aborda a questón de se as léis que determinam o comportamento do universo e dos humanos son únicas. Se a resposta à primeira pergunta é que Deus criou as léis, entón esta terceira questón formula-se como ¿ Tivo Deus unha diversidade de opçóns para escolhe-las? Tanto Aristóteles como Platón acreditarom, como Descartes e posteriormente Einstein, que os princípios da natureza existem por “necessidade”, é decir, porque son as únicas léis que tenhem consistência lóxica. Debido à sua crença na orixem lóxica das léis da natureza. Aristóteles e os seus seguidores sostiverom que era possíbel “deducir” ditas léis, sem prestar demasiada atençón a como a natureza se comportaba realmente. Isso, e o ênfase no “porque” os obxectos seguem leís, mais, que nas léis específicas que seguem, conducíu-os a léis basicamente qualitativas que a miúdo eram erróneas e que, em qualquer caso, non resultarom ser demasiado úteis, aínda que dominarom o pensamento científico durante muitos séculos. Só muito mais tarde, xente como Galileo se atrevéu a desafiar a autoridade de Aristóteles e a observar o que a natureza realmente facía, mais do que a pura “razón” decía que debería fazer. Este libro está enraizado no conceito do “determinismo científico”, que implica que a resposta à segunda pergunta é que non há milágres, ou excepçóns às léis da natureza. Sem embargo, voltaremos a tratar de novo em profundidade as perguntas um e três. As questóns de como surxiram as léis e por qué som as únicas possíbeis. Mas antes, no capítulo seguinte, dedicaremo-nos à questón do que é o que descrebem as léis da natureza. A maioría dos científicos diríam que som reflêxos matemáticos dunha realidade exterior que existe independentemente do observador que a contempla. Mas à medida que vamos examinando a nossa maneira de observar ó nosso redor e de formar conceitos sobre el, surxe a pergunta de ¿temos realmente razóns para acreditar que existe unha realidade obxectiva?
Esta entrada foi publicada en Uncategorized. Ligazón permanente.
