AS COLUMNAS MACIÁ E URIBARRY

.

               Nón existiu  a tal “Columna Maciá”, senón a “Columna Maciá-Companys”, organizada por Esquerra Republicana de Catalunya e por Estat Catalá.  Nón sem oposiçón dos Anarco-Sindicalistas – que dominabam o Comité Central de Milícias -, pois, non lhes agradaba a criaçón de unha forza militar por parte de uns partidos, que non eram precisamente revolucionários.  A Columna – mal armada – partíu para a frente a primeiros de Septembro de 1936, e ocupou o sector mais meridional da frente, guarnecida por forzas catalanas – concretamente a do rio Martin e Utrillas, com o quartel xeral em Montalbán.  Inicialmente estaba formada por mil douscentos homes, “armados com fusiles e quatro ametralhadoras.  Para todas estas armas existíam unicamente dez caixas de muniçón.  Este era todo o material bélico que o partido maioritário de Catalunha, ó que pertencía o presidente da Generalitat, tinha conseguido reunir entre o imenso armamento que existía na zona.  Debido a esta escassez de armas, non puido ser organizada unha columna muito mais numerosa, pois había homes suficientes para isso.”  O entrecomilhado pertence ó libro titulado “Guerra en España” (México, 1947) do coronel – Jesús Pérez Salas, xefe da Columna.  Outros oficiais professionais da mesma eram o comandante Iglesias e os capitáns Sierra, Pascual, Invernón e Gómez Descalzo.  Actuaba como delegado político do partido organizador Enrique Canturri, ex-alcaide da Seo de Urgel.  Posteriormente esta Columna foi convertida na Divisón Maciá-Companys e seguidamente na 30ª Divisón.

.

               A Columna Uribarry, formou-se em Valencia nos primeiros días da guerra.  Levaba o nome do seu xefe, o capitán da Guardia Civil, Manuel Uribarry Barutell.  Participou na conquista de Ibiza xuntamente com as forzas cataláns do capitán Bayo.  Por discrepânçias entre Bayo e Uribarry, este com a sua Columna, regressou a Valencia e de aí transladou-se para a frente Centro, onde operou em terras extremenhas.  A finais do vrán de 1936 estaba em Toledo e contaba com uns efectivos de 2.600 homes (com trescentas cabezas de gando, detalhe pintoresco, que fala bastante acerca da maneira de guerrear em terras de Castela, por aquelas épocas).  O 31 de Decembro esta Columna foi convertida na 46ª Brigada Mixta, adscrípta à Novena Divisón (frente Tajo-Jarama).  O nome da “Columna Fantasma”, ou foi atribuído a sí mesma – había por aquela época muitos “fantasmas”: patrulhas, autos, etcétera – ou o recebeu polo feito de estar presente em várias frentes de combate.  Ningunha destas Columnas tinha unha indumentária própria, que eu saiba.  Em xeral, as milícias republicanas adptarón o “Mono” azul dos mecânicos e dos trabalhadores da industria, sobradamente incómodo para lutar em campo aberto.  Ó chegar o inverno, o “Mono” desapareceu e cedeu o lugar ás necessárias prendas de abrigo: peles, chaquetóns de pano, ou de couro, simples casacos, calzas “bombachos”, ou com bandas…  Talvez a prenda mais característica desta fase da guerra, fora o passamontanhas.  A Columna Maciá-Companys, polos seus orixens políticos, foi unha das Columnas catalanas que mostrou menos entusiasmo polo “mono”, inclinando-se por unha indumentária entre militar e desportiva, análoga à dos excursionistas.

história y vida (e. v.)

Deixar un comentario