.
Profecías em Lisboa. De día a día sonhaba que andava por caminhos conhecidos da minha terra, sonhei com minha nái, que eu estaba nas veigas de Matamá em Abril e ela andáva leirando, eu alí escondido sem naide saber de mím, sonhei que vinha Pura do Pachugo montada num cabalo, cara á minha casa. Ouvín a voz da Ganeca decindo, que se iba prá casa sería malo pra mím. Sonhei estár no Cotinho a cantar as palabras Réquien… o Spírito… molestoume e fixo derramar o leite dos amores, e isto repetiu-se amiúdo durante os dous primeiros meses. O 23 de Sptembro, tive um sonho na Calzada de Stª. Ana, que logo se me esqueceron, eu xá pensaba voltar a Galiza. Tiven mais alguns sonhos, mas quedaron na fonte do olvido. O primeiro de Outubro de 1914, de noite sonhei que estába na minha terra, e vexo vir Isolina do Caetano, eu mirando para ela sem afecto ningúm, entón ela dixo-me com voz alegre como parecendo de risa. ¡Adios Manuel! Eu respondin-lhe, mas non sei que foi. Despois de momentos eu aparecín na casa do meu pái á mesa, dando-me pán… Despois, sem saber como nem por donde aparecín com Vidal de Vilacoba, non sei que facendo, mas me parece que estabamos comendo, eu quería pagar unha conta e estaba titubeando com o dinheiro, logo foi Vidal e deu-me unha moeda de vinte reais e parece que algunhas pesetas soltas, tudo em prata. Perguntei-lhe, para que era aquílo, e dixem que non lhas quería. El dixo que logo as ganhaba, que eran para trabalhar alí com el, e logo despertei e atópo-me em Lisboa, día de todos os fieles-difuntos. O día 3 de Novembro de 1914, sonhei que estaba em um sítio que non conhecín, vexo a Isolina do Caetano a quatro patas, como que se quería levantar, e eu me abrazei sobre ela com mal pensamento, e nésta disposiçón falamos, logo fomo-nos pondo em pé na dita disposiçón, e ela com as costas dando-me empurróns, non lhe fixem mal, nem se derramou o leite dos amores.
manuel calviño souto
Publicado en Uncategorized