.
Apesar do escândalo – ou graças a ele -, Nietzsche está decidido a continuar com o seu programa de renovaçón cultural, dessa feita mediante cinco conferências que pronunciará de seguida e que serán reunidas sob o título “Sobre o Porvir das Nossas Instituiçóns Educativas”. No ano seguinte escreve o breve ensaio “Sobre a Verdade e a Mentira em Sentido Extra Moral”, um dos textos mais influentes da filosofía nietzschiana, apesar de só vir a ser publicado muito depois. Há que esclarecer que, se é verdade que Nietzsche é quem “pensa” tal obra, é Gersdorff quem a “escreve”: os problemas de que padece nos olhos obrigam-no a pedir axuda ao amigo, que escreverá este e outros textos da época que Nietzsche lhe vai dictando. No futuro, semelhante tarefa recái em várias outras pessoas, principalmente em Heinrich Köselitz (rebautizado por Nietzsche com o pseudónimo de Peter Gast), um dos seus alumnos em Basileia que acabará convertido em seu discípulo e colaborador mais fiel. Nesse ano de 1873, realiza também leituras intensivas de libros de ciências naturais e conhece o seu futuro amigo, o filósofo xudeu Paul Rée. Entre 1873 e 1876, Nietzsche publica as suas quatro “Consideraçóns Intempestivas, em que se apresenta como um “médico da cultura”, capaz de detectar os males que qfectam as instituiçóns da sua época e propor remédios inspirados na sabedoría tráxica. Nietzsche denota, por essa altura, um péssimo estado de saúde que o leva a viver situaçóns limíte, e começa a temer a possibilidade de sofrer unha morte prematura como a do seu pái. Aparece, além disso, o fantasma da loucura, do qual, na sua opinión, só é salvo pela relaçón que mantém com os seus amigos.
toni llácer
Publicado en Uncategorized