OS LAVADOUROS COMÚNS
.
Estes remânsos de frescura, son lugares onde dançan as fadas saltarinas, sobre a brancura inmaculada das sábanas estendidas, em campos de flores verdexântes. Eran sítios de convívio, onde as mulheres vinham lavar os “trápos suxos” de toda a vecindade. Lugares especiais, florídos, viciosos, libidinais. Os melhores observatórios, para ver as pernas das mozas, um pouco mais arriba do normal.
“Descalza vai p’era fonte, Lianor pola verdura.”
“Vai fermosa, e non segura!”
“Leva nela gráça tanta, que dá gráça á fermosura.”
“Vai fermosa e non segura!”

a irmandade circular
Publicado en Uncategorized