AS MEMÓRIAS DE MANUEL DA CANLE (16)

CONVENTO DOUSIMG_1758

               Luz das luces.  O dia 24 de Decembro de 1905 polas sete da tarde, presentou-se-me unha pessoa para que lhe fixera unha carta, acabei-a de escribir, e ainda non tinha saído a luz das luces, rosa resplandecente que alegra os viventes deste Universo mundo, saca-nos das trevas, consola os aflixidos, quenta os fríos.  Despois, tocaron as campanas anunciando a Santa Misa do dia 24 de Decembro, mas para mim tán despavorido e tán tríste que nin a noite mais horrorosa e escura. Confusion de temor; pois segundo o Horoscopo ou signo, dí que son da natureza de Xúpiter, e sendo Xúpiter um Deus muito bom para todo vivente e cousas inanimadas, inflúie nos da sua natureza, homes, relixiosos, etc…  Non sei o motivo, mas o meu corpo moveu-se a practicar actos de impureza.  Um atentado revolver.  O día 26 de Decembro de 1905 vem Carracedo xunto de mim, e levou-me por Celeiros para cobrar algum dinheiro  que tinhamos ganhado a cortar pinheiros.  Vinhemos por Oliveira e enrredá-mos, eran as seis da tarde, quando saímos eu e el da casa de Ramón; e vinhem só para Guillade, mas ó chegar é sítio que chamam As Bandeiras, sentín um individuo atrás de mim facendo tropel, eu com força de fuxir, introduzim-me nunhas poucas silvas onde el passou de largo, e non me viu, começou entón a disparar tiros, quase diante donde eu estava, eu recuei para trás, dei a volta pola Capela e deparo com o suxeito, mas el non me via, eu escondido, roguei à virxem e a Deus, e a Santo António que me axudasen a librar disto.  Sonho malo.  O día seis de Xaneiro de 1906, estivem na casa por non ter roupa, o oito de Xaneiro de 1906 tinha tido um sonho malo, e levantei-me polas nove.  O día 11 de Xaneiro de 1906 levantei-me pola manhán, e á tarde fún a Matamá, ó vir de volta partiu-se-me unha tamanca polo meio.  Á noite presentou-se-me Miguel das Carbalhas, que fosse com el ó Serán, pois tanto como porfiou, mas foi para mim impossíbel por via de non ter calzado; xelase-me o sangue nas veias se vou contar os acontecimentos fatais que para mim corren a cada passo.

manuel calviño souto

Deixar un comentario