.
“Em todo o noroeste ibérico há dous tipos de frentes que podem chegar, os dous provenhem do Atlântico e os dous venhem cargados de água. Um pode xirar no sentido das agulhas do relóxio e o outro no sentido contrário. O primeiro golpea na fachada cantábrica e descarga alí toda a água. Em Asturias e País Vasco, efectivamente, deixa água, mas à Galiza chega um vento quente, muito seco e intenso. O outro tipo de frente possibilita a entrada de ventos do suroeste em Galiza e Portugal. Aquí é quando chove muito. O que têm passado na Galiza estes dias responde ó primeiro modelo.”
“Neste contexto, qualquer descuido, qualquer chispazo de um carro, de unha linha de alta-tensón, qualquer parvo, qualquer desalmado, qualquer tipo com algum interés, pode xerar unha situaçón incontrolável. Quando algo arde nesta situaçón é incontrolável. Ademais, estes dias produciu-se um feito excepcional, algo que non sucedia desde 1961. E foi que veio um ciclón tropical. Mas que na Galiza non deixou água, senon muito ar seco e intenso. Num ano que sexa normal, os serviços de extinçón da Galiza tenhem a oportunidade de apagar os fogos. Mas cada certo tempo, da-se um ano extremadamente seco, e nessa circunstância non se poden apagar os fogos.”
“Há um tipo de fogo, que é fogo-de-copas (que passa de copa em copa) que se dá quando há muito vento, temperaturas altas e muita sequedade ambiental. O fogo non corre pola superfície terrestre, senon que passa da copa dunha árbore para a outra. Isso, técnicamente, non é apagável. Ainda que tenhas 200 hidroavions, non van a dar abasto, mais ainda se é de noite, quando os meios aéreos non podem trabalhar. E xustamente, o fogo-de-copas propaga-se estupendamente com os pinheiros e eucaliptos, porque son copas muito altas e as árbores prantan-se demasiado xuntas.”
“Efectivamente. E con o cambio climático non sabemos que vai passar. Pode que se dé o contexto meteorolóxico idóneo para que haxa incendios todos os anos. É inabordável.”
“Como este lobby quere xustificar o seu negócio, e aquí incluio ó Partido Popular, ENCE, enxenheiros de montes, empressas de extinçón do fogo e viveiros de plantaçóns de pinheiros e eucaliptos, o que ocurre é que ponhem o foco no tonto útil final. O “palerma-útil” pode ser um vecinho qualquer que queima unhas moutas que lhe estorvan, ou os cazadores que querem abrir monte para poder cazar melhor as perdizes. Há muita casuística, miles e miles de casos. Mas por o foco neles é absurdo, porque simplesmente non podes eliminar a toda a povoaçón da equaçón. Se tú eliminas a povoaçón, verdade que havería menos incendios. Mas non a podes eliminar.”
“Como tudo é bastante inexplicável, o que fan finalmente é recorrer à maxía. Quando eu non podo explicar algo recurro à relixión, à maxía, ó mal de olho… ¿Qual é a maxía neste sentido? Pois que há unha mafia, unha trama, com uns intereses que ninguém sabe. Mas a verdade é que criaron um escenário absolutamente inflamável.”
xabier vázquez pumariño
Publicado en Uncategorized
.
Por sorte, em outubro de1809, Schopenhauer mudou-se para a cidade de Gotinga para ingressar na sua célebre Faculdade de Medicina. Logo á partida, esta primeira escolha é surpreendente (e faz-nos imaxinar que teria podido ser um Dr. House do século XIX), mas há que ter em conta que, naquela época, os estudos médicos e filosóficos non estavam tan afastados como hoxe em dia, de modo que os primeiros podiam ser unha introduçón ao estudo da vida a partir do qual se podia abordar o pensamento sobre a existência. Esta perspectiva confirma-se pelo facto de um dos seus professores, um anatomista, expor a teoria do “impulso configurativo”, segundo o qual os elementos naturais têm unha “potência vital orgânica” inconsciente que estructura o seu corpo, ideia muito próxima á da vontade. Devemos lembrar também que Schopenhauer sempre se interessou bastante pelas ciências naturais, como se deduz sobretudo no seu livro “A Vontade na Natureza”, e que acabaria por forxar unha inusitada aliança entre o materialismo mais físico e a metafísica profunda. De qualquer forma, um curso e a influência de um professor de perfil mais especulativo do que científico foram suficientes para convencer Arthur de que o seu caminho era o da reflexón sobre a vida, mais do que a investigaçón empírica dos seus fenómenos. O terceiro semestre em Gotinga xá foi dedicado á filosofia: assistiu a aulas de metafísica e de psicoloxia e embrenhou-se na leitura intensiva e sistemática de Kant e Platón, os dous filósofos que serán decisivos no seu pensamento. Platón convenceu-o de imediato, muito facilmente; o entusiasmo com Kant só chegou á segunda tentativa (algo bastante comum), xá depois de ter saído de Gotinga e de se ter estabelecido em Berlim. As leituras dessa época non foram apenas filosóficas: descobriu Shakespeare em todo o seu esplendor, tal como Cervantes e os dramas de Calderón de la Barca. Schopenhauer ficou dous anos (quatro semestres académicos) em Gotinga, grande parte desse tempo aloxado em casa de um catedrático. Foi ali que estabeleceu o ritmo de vida, que manteria até à velhice: trabalho intelectual ás primeiras horas da manhan, que terminava com um momento de descontraçón a tocar flauta, almorço, e longos passeios à tarde (frequentes subidas a montanhas) e vida social ou teatro ao entardecer.
joan solé
Publicado en Uncategorized