Arquivos diarios: 21/07/2017

SOBRE DA AUGA DA FONTE

.

Sobre da auga da fonte

que alixeiran mariposiñas e candileiras

elevo a voz do teu corpo que descansa

¡Qué fermoso ver a fala da xente

entre os sons escondidos da vida!

¡Qué alto gusto ver cómo entenden

as  folliñas o noso sentir

ao se moveren nas pólas!

Elevo o teu soño por riba das herbas

e bebe un cagote o seu medrar

Falades de xuíciño e unha tesoura

anda con prudencia

Tendes que ver correr a auga

para sabervos amigos

¡Ouvide a auga fértil e compañeira,

calade pra respirar fondo!

 

francisco candeira

EXÍLIO, GUERRA CIVIL E CÍRCULOS FRANCESES

.

               Com a dissoluçao do Parlamento pelo rei em 1629, tiveram início os onze anos da tirania de Carlos I, durante os quais se sucederam diversas perseguiçoes religiosas.  Em 1640, o rei viu-se obrigado a convocar de novo o Parlamento com o objectivo de conseguir mais financiamento para as suas operaçoes bélicas, mas os representantes que se reuniram tanto no Parlamento Curto (pois durou três semanas) como no Longo (que durou até 166O, embora tivesse sido destituído em 1648 e dissolvido infructuosamente por Cromwell em 1653) estiveram mais preocupados com limitar o poder do monarca e ressarcir-se dos anteriores prejuízos que ele lhes causara.  Perante estes primeiros indícios de que a disputa podia desembocar num confronto bélico, Hobbes foi um dos primeiros a abandonar a ilha em busca de refúgio, algo de que se vangloriava, como está patente na sua autobiografia.  Quando “a guerra assoma o seu rosto”, Hobbes foge horrorizado.  Assim, primeiro na Escócia (1639) depois na Irlanda (1641) e, por fim, em Inglaterra (1642), desencadeia-se a guerra.  Quando as hostilidades tiveram início em solo inglês, depois de o seu país fervilhar “em questoes relativas aos direitos do poder e á obediência que devem os súbditos” (De Cive, prefácio), um grande número de exilados realistas seguiu os passos do nosso protagonista e uma numerosa colónia inglesa instalou-se na capital francesa.  Em Paris, a penúria obrigou-o a aceitar trabalhos de retribuiçao incerta.  Paradoxalmente, isso levou-o a servir um escalao nobiliário hierarquicamente acima daquele a que estava acostumado.  Foi entao preceptor de matemática de um muito jovem príncipe de Gales, um emprego que lhe ocupava muitas horas e nem sempre lhe foi pago com pontualidade.  Como expressou o futuro rei Carlos II, se bem que por outras palabras, Hobbes era o tipo mais esquisito que alguma vez lhe apareceu.  Nao obstante, o carinho que se originou naquela sala parisiense foi sincero, e embora passados anos lhe tivesse sido prohibida a entrada na corte por Edward Hyde, conde de Clarendon (um dos muitos amigos de Hobbes que se sentiram traídos pela publicaçao de “Leviata”, o rei sempre se preocupou com Hobbes, aquele professor particular, tao alto como peculiar, a quem deu a alcunha de Urso.  Quando foi restaurada a monarquia em Inglaterra, Carlos II Atribuiu-lhe uma pensao vitalícia, embora pareça nunca ter chegado a recebê-la, ou por esquecimento do monarca, ou por ter sido bloqueada por algum inimigo do filósofo.

 

ignacio iturralde blanco

O SALGUEIRO ENORME TUMBADO NO PRADO

fontemagos1

.

O salgueiro enorme tumbado no prado

coas raíces á mostra.

Eu quero mirar prá fonte,

ferirme nas espiñas das silvas que lamentam.

Eu quero facer un niño

nas súas pólas dormidas.

 

francisco candeira