ADAÍL DE GRACIAS E OBSCURIDADES

.

Adaíl de gracias e obscuridades

sucumbo

á memoria, á luz e ao misterio.

Unha estocada

no touro-diccionario (detido-case morto)

levanta unha estrela negra

de metal

e renazo con alborozo

para a festa

que confunde as cores.

Sería posíbel que a xuntanza

da xeometria – e a inherente proximidade-

me induciran

a olvidar todas as diversas cores

-ténues, leves porque recordadas á distancia

da visión-

non fose porque unha soa estrela

non pode reter entre as súas puntas

toda a diversa cor dun círculo

e o home selecciona -cousas, almas-

porque confunde ou olvida, ou algo lle foxe.

francisco candeira