.
Ha ser teu riso turxente ondeando alto en teu peito.
a abrolla-lo breve abrente infindo sorriso afeito.
Ha ser teu corpo un olvido por rúas cegas de luz
un corpo esguío, tal bido, coa calor a contraluz.
Será unha ra e unha barca
reabre o teu ollar salobre
e nos teus portos, ribeiras
abertas á noite dobre,
arribarán quizais fontes
ou trémulas eguas albas
chegadas dos irtos montes
ata este ermo de ondas malvas.
francisco xosé candeira
.
O Pomar 