O ENIGMA DA MOELA DO XUÍCIO
A reduccion do terceiro dente molar, foi detectada como unha das mutacions evoluctivas da actualidade. A natureza vai trabalhando sobre o mecanismo universal dos mamíferos. San tan tarde, que xa non son necesáriqs, isso no caso de que cheguem a sair. Ás veces enquístan, de maneira tan intrincada que proporcionan grandes benefícios económicos ó grémio dos dentistas. Empurran os outros dentes, com grandes dores e penalidades. Os nossos antepassados. os Homínidos, sí que tinham um poderoso terceiro molar, quatro veces maior que os nossos, e com unha superfície plana adaptada para moer cereal, e outros manxáres. Que este portento da natureza, se corrompera até chegar á nossa moela do xuício, non deixa de admirar-nos. E ainda que as teorias xustificativas non escassean, nunca se entendeu muito bem este tropeço da nái natureza. Desde os câmbios na dieta, até a seleccion natural das espécies, as quais intentan destruir unha moela, sem tocar demasiado as outras. Poderia tratar-se d’unha “Inhíbicion em Cascada”, deixando de ser mártir de evoluccion natural malíciosa, para se-lo da simplícidade matemática.
Todo um senhor avance!
Esta entrada foi publicada en
Uncategorized.
Ligazón permanente.