Arquivos diarios: 11/12/2015

PHILOSOPHIA

    CÉSAR MARCVS AVRELIVS

      ANTONINVS   AVGVSTVS

 

IMG_5178

 

 

.       Toda a crú, poderosa, e paradoxal forza da filosofia.  A qual non podendo penetrar um império por baixo, o acaba facendo pola sua cabeza máxima.  Marco Aurélio, que abraçou os postulados do estoicismo, e Epicteto um escravo, nado na cidade de Hieropolis em Frígia.  Foi falecer como home libre em Nicópolis, depois de procurar vanamente, ensinar filosofia na Roma daqueles tempos, da qual foi expulso.  Começou a leccionar unha audiencia de xovens seguidores, e dos seus escritos apenas se conservan um manual conhecido como Enchiridion, e outros discursos rescatados pelo seu discípulo Flávio Arriano.   Xuntos, um imperador e um escravo, âmbos reflexionando  sobre o home, as suas relacions com o mundo, as divindades, e a natureza das cousas.  Unidos, no pensamento comun do auto-domínio e do desapego.

 

.

.     “O que ignora que há um mundo ignora onde está: o que ignora para que nasceu, ignora que classe de ser é e o que é o mundo.”

 

       “A Terra por si mesma non é mais que um ponto no espaço, e o lugar habitado é inperceptibel”.

     “Ou o mundo está bem ordenado, ou só é um monton de materias desordenadas que forman non obstante um mundo.  Mas ¿como pode ser que em ti exista ordem e que no universo reine o desordem, ainda quando os elementos estexan separados ums dos outros e espalhados vaian concorrer nos mesmos efeitos?”

     “Tudo o que entra nos desígnios da natureza, e que tende a conservala em bom estado, é tamén bom para cada unha das suas partes; logo o correcto funcionamento do mundo depende tanto das múltiples variacions dos elementos como da modificacion dos seres que o constituien.”

       “Aquí as reflexions que continuamente debes facerte: ¿Qual é a natureza do universo? ¿Qual é a minha natureza? ¿Que relacion há entre ésta e aquéla? ¿Que parte comforma o tudo, e qual tudo? E observa que ninguém pode impedir que a tua conducta e o tua lenguagem vaian de acordo com ésta natureza, da qual formas parte.”

     “O que morre non cai fora deste mundo.  Polo que permanece nel, e tem forzasamente que transformarse, mas non morre.”.

     “O tempo é  como um rio, cuxa rápida corrente arrasta tudo o que leva consigo.”

.     “Nada te impedirá viver segundo os princípios da tua natureza, como tampouco acontecerá nada que non estexa dentro da ordem do universo.”

     “Sé como um promontório contra o qual venhen a estrelar-se continuamente as ondas do mar, sempre inmóbil, e ó seu redor a fúria fai-se impotente.” 

 

     “Acostuma-te a escutar sem distraccion tudo o que o outro dí e a penetrar todo o possíbel no espírito do que fala.”

.     “Todas as nossas opinions están suxeitas a modificacions; ¿Acaso há alguém que non varie?”

      A morte e a vida, a gloria e a obscuridade, a dor e o prazer, a riqueza e a indixência son cousas que por natureza non son honestas nem deshonestas, e participan delas sem distincion os xustos e os pecadores; logo resulta que non son nem verdadeiros bems nem verdadeiros males.”

       “Que o que morre muito novo perde igual que outro que tenha vivido muitos anos. Ambos perden só o instante presente, pelo feito de que non podrian perder o que non tenhen.”

        “Se a intelixenxia non é comun a todos, a razon pola qual somos criaturas racionais non é igualmente comun; em consequencia, unha mesma razon nos prescribe que há que facer ou evitar. Unha lei comun nos goberna.”

      “O que non empeora a esencia do home non pode empeorar a sua condicion e polo tanto non poderá ferilo verdadeiramente nin dentro nin fora do seu ser.”

     “A vida é curta de duracion e, ainda así, !em que misérias em que sociedade, em que corpo tan mesquinho tem lugar!”

     “¿Non serás libre nunca, nem capaz de bastarte a ti mesmo, nem estarás exento de perturbacion?”.

     “Nunha palabra: há que ser recto, mas non endereitado.”

     “Viver felís é um segredo e é, na alma onde reside.É suficiente ser indiferente ás cousas , que por sí solas non som nem boas nem malas.”

     “No princípio deu-se a traxédia que , ó representar os feitos da vida humana, recorda que son impostos pela natureza, e que aquilo que nos divirte no teatro, non  debe parecernos insoportábel na grande escena da vida. Ela fai-nos ver como os accidentes, se producen  em virtude dunha lei fatal da que non poden librar-se nem  aqueles que gritan:”  !Ah!  !Citerón!”

IMG_5183

 

 

ZENÓN DE CITIA (336-264 A C) DADO COMO FUNDADOR DA  STOA POIKILÉ (A DOUTRINA DO PÓRTICO)