
Nos meses que antecederam à Revoluçón de Outubro, começou a emerxer a rivalidade entre Iosef Vizsarionovich Dzhugashvili e Lev Trotsky, que viria a marcar a política soviética no início da década de 1920. Filho de unha família abastada, nasceu em 1879 Lev Trotsky, foi durante anos um apoiante dos “mencheviques” e um detractor acérrimo de Lenine (que chegou a chamar-lhe “Xudas”. Só em 1917 é que Lev Trotsky aderíu ao “bolchevismo”, o qual suscitou reticências entre os “bolcheviques” mais velhos. Apesar das iniciais relutâncias, Lenine depressa começou a apreçar as suas grandes qualidades. De facto, Trotsky viria a ser o principal organizador da Revoluçón de Outubro. No dia 24 de Outubro, tudo se precipitou. Para por termo à ameaça revolucionária dos bolcheviques, Kerensky decretou o estado de emerxência, mas, nessa mesma noite, soldados e operários pró-bolcheviques ocuparom os centros nevrálxicos de Petrogrado. Apenas um dia depois, a 26 de Outubro de 1917, foi anunciáda a formaçón do novo governo (o Conselho dos Comissários do Povo “Sovnar Kom”), sem “ministros”, Lenine era o seu presidente. Iosef Vizsarionovich Dzhugashvili, era o Comissário do Pobo para Assuntos das Nacionalidades. E Lev Trotsky, Comissário do Povo para os Negócios Estranxeiros. Esta nomeaçón, marcou o fim do períudo revolucionário, e o início da longa caminhada de Iosef Vizsarionovich, rumo a unha nova era. O poder tomou-se num só dia, mantê-lo sería outro cantar!
A IRMANDADE CIRCULAR COMUNAL