
ELIPANDO DE TOLEDO (Toledo, 717-794?). Godo que foi prelado das Espanhas em 783, ano em que sucedeu a Cixila. Atacou a herexía de Migecio, que ensinaba que a primeira pessoa da Trindade era David, a segunda o seu descendente Jesús, e a terceira, san Paulo. O mesmo Elipando ensinaba que Jesús non era o filho natural de Deus, senón somente o seu filho adoptivo. A herexía do adopcionismo orixinou-se nas Espanhas e foi impulsada por Félix de Urgel, que foi condenado, xunto a Elipando, na Assambleia de Frankfurt em 794. Sobrevivem sete cartas suas: todas reeditadas por Menéndez y Pelayo na sua famosa “Historia de los heterodoxos españoles” (1880, vol. I).
OXFORD