Arquivos diarios: 02/10/2025

EIXIMENIS, Francesc (Gerona, a. de 1327-1409). Foi franciscano. Estudou em Toulouse e foi ordenado em Barcelona em 1352. Desempenhou altos cargos eclesiásticos. Foi embaixador de vários reis. Compilou a sua enciclopédia “Lo chrestià” partindo de prácticas e principios do cristianismo. Escrebeu também outras obras menores. “Primer del chrestià” (Valencia, 1483) escríto entre 1379 e 1381, sendo o primeiro de treze libros planeados. Terminou de escreber quatro deles, que em total tenhem 2.587 capítulos. “El Segon del chrestìa” foi escríto entre 1382 e 1383, mas non chegou a publicar-se. “El Terç del chrestià” foi escríto em 1384. Os primeiros 352 capítulos da obra forom reeditados em Valencia (1929-1932, três volûmes). O doceavo libro, “Dotzè del chrestià”, foi escríto entre 1385 e 1386 e foi publicado com pouca precisón por Bulbena baixo o título de “Tractat de regiment de princeps e comunitats” (Barcelona, 1904). Nesta edicçón som publicadas únicamente 68 dos 907 capítulos, que orixinalmente formabam o libro. A obra é unha fonte inagotábel de conhecimento sobre o pensamento medieval e a religiosidade do seu tempo, que permanecerom intactas a pesar da sofisticaçón de Metge ou o xénio intelectual de Llull. Eiximenis nos dá unha vivida crónica do surximento da clásse média, escrebendo específicamente para “persones simples e legues e sans grans lletres”, como o mesmo afirma. Viaxou constantemente. Sabemos que esteve em Oxford, Avinhón e em varias cidades italianas. Os diálogos intercalados em várias partes da obra, alixeiram tán longa leitura, que poucas vezes chega a ser tediosa. Tivo a suficiênte penetraçón para assinalar que o “pactisme” (gobernar por mutuo consentimento) foi unha das maiores contribuiçóns cataláns à tradiçón política europeia.

OXFORD

EIELSON, Jorge Eduardo (Lima, 1921). Poeta e novelista peruano. Os seus primeiros poemas estabam influênciados por Rilke e os poetas franceses postsimbolistas: “Reinos, separata da revista Historia” (n.º 9, 1945) e “Dédalo dormido” (1946). “Canción y muerte de Rolando” (1959), apareceu publicado por primeira vez em “El Mercurio Peruano” (Xunho de 1944). A meiados dos anos cinquenta, Eielson interessouse mais polas artes plásticas, mas desde entón, escrebeu unha obra de teatro, “Maquillaje”, um volûme de poesías “Mutatis mutandis” (1967) e unha novela, “El cuerpo de Gulia-no” México, 1971). Compilou, em colaboraçón com S. Salazar Bondy e J. Sologuren, unha importante antoloxía: “La poesía contemporánea del Perú” (1946) e el mesmo está representado na antoloxía de M. Lauer e A. Oquendo “Surrealistas y otros peruanos insulares” (Barcelona, 1973), Em 1977 publicou as suas poesías completas em “Poesía escrita”.

OXFORD