
DIAMANTE, Juan Bautista (Madrid, 1625-1687). Autor teatral muito prolífico que pertenceu à escola de Calderón. Durante a sua turbulenta xuventude assassinou um home, mas saíu em liberdade quando o seu pai pagou unha xenerosa indemnizaçón à viúva. A sua inquietude vital non acabou nem sequer ao tomar o hábito de San Juan de Jerusalén. Escrebeu numerosas zarzuelas e outras peças lixeiras para a corte dos reis Felipe IV e Carlos II, mas fai muito tempo que forom esquecidas. Forom-lhe atribuídas unhas cinquenta comédias e unha dozena de autos sacramentais, loas, entremeses e bailes. “El honrador de su padre”, escenificada por primeira vez em 1657, resulta quase unha traducçón literal de “Le Cid” de Corneille, excepto polo terceiro acto, que sim é orixinal de Diamante. Alguns críticos atribuirom-lhe a autoría de “La judía de Toledo”, mentras que outros pensam que é de Mira de Amescua. Outras obras suas som “El valor no tiene edad y Sansón de Extremadura” e “Cuánto mienten los indicios y el ganapán de desdichas”. No que respeita às obras relixiosas, podemos citar “La devoción del rosario”, que imita a obra de Calderón de la Barca “La devoción de la Cruz, y La Magdalena de Roma”, que trata da conversón de unha cortesana que supera as tentaçóns do démo com a intervençón divina. As obras teatrais de tipo histórico som as melhores da sua produçón: “María Estuarda” narra a vida da rainha católica desde a sua chegada a Inglaterra até à sua morte. As suas obras forom publicadas em 1670 e 1674, baixo os títulos de “Primera parte de las comédias” y “Segunda parte…”
OXFORD