Predin as catástrofes coa mesma facilidade que as provocan. Non lles chega que a lei conceda o dereito á libre empresa, ao comércio, á plusvalia, queren exercer tudo isto en propriedades alleas, públicas, universais.
MOZOS DE ILUSIÓNS
Mozos, pero ben afeitos no lume da adversidade, paseáramos a nosa raiba polas ruas de Tui. Aquel homiño de ollos lutantes apertouse a preguntar: –Oia, contra qué protestan? —Contra as chuponas dos chupóns. —Cómo di? —O río para quén o traballa e non para quén o escaralla. Marchou sen entender nada, ao mesmo que nós ficamos sabendo que aquilo serviria de pouco. Queixas, protestas, demandas na percura de resposta foron estrellándose contra o balo de burocrácia e a un vénlle á memória aquilo de que “a verdade nunca está nos escritos do poder, ás veces atópase na letra pequena a pé de páxina e normalmente escrébena á marxe os povos, os homes, as loitas”.
CARLOS ALONSO — PUBLICADO EM “A PENEIRA” (ANO I-1984)
O Pomar 