
DÁVALOS, Marcelino (Guadalajara, 1871-1923). Contista, poeta e autor teatral mexicano. A sua primeira obra dramática, “El último cuadro” (1900), estaba situáda em Espanha e mostraba a influênça de Echegaray. Aborda temas do seu país em “Guadalupe” (1903), um alegato contra o alcoholismo, e “Así pasan…” (1908), onde mostra a vida de unha actriz medíocre, a ponto de envelhecer. Tinha um grande sentido do teatro, mas faltou-lhe sensibilidade e sentido da linguáxe teatral. As suas últimas obras teatrais forom: “El crimen de Marciano” (1909), “Jardines trágicos” (1916) e “¡Indisoluble!” (1916). Também foi autor dunha “Monografía del teatro” (1917, 2 vols.) e “¡Carne de cañón!” (1915), unha colecçón de dez contos sobre as víctimas do Porfiriato. Os seus libros de poesía som: “Iras de bronce” (1916), “Del Bajío y arribeñas” (1917) e “Mis dramas íntimos” (1917).
OXFORD