DABOVE, Santiago (1889-1949). Contista arxentino cuxa obra foi publicada por primeira vez, na “Antologia de la literatura fantástica” (1940) editada por Borges, Bioy Casares e Silvina Ocampo. O seu libro “La muerte e su traje”, colecçón de contos, quedou inédito por desexo do autor, ainda que cedeu à petiçón de publicar algunhas narraçóns em revistas literárias. Talento orixinal e audaz, criou narraçós de loucura, terror, viàxe no tempo (“El experimento de Varinsky”) e metamorfose (“Ser polvo”). Amigo de Macedonio Fernández e de Borges. O retracto que fai do tipo psicótico resulta demasiádo convincente para ser obxecto de unha leitura pracenteira, mas o seu estilo non carece de humor. Descrebe os pesadélos com cuidadoso esmero.
OXFORD
O Pomar 