
CASACCIA, Gabriel (1907 – 1980). Novelista paraguayo considerado o mais importânte escritor da sua xeraçón. A sua primeira novela foi “Hombres mujeres y fantoches” (1930), que prefigura a exploraçón naturalista e costumbrista da peça teatral “El bandolero” (1932), os contos reunidos “El guahú” e “El pozo” (ambas de 1938) e a novela “Mario Pareda” (1940). A sua melhor obra é “La babosa” (1952), novela joyciana situada na cidade de Aregúa, perto de Asunción, que na realidade é a principal protagonista. Cada personáxe aparece como unha das voces da cidade: Ramón Fleitas, escritor fracassado, dipsómano e xogador; a sua criáda e concubina, Paulina, e as irmáns Ángela e Clara. Publicou mais tarde “La llaga” (1963), que ganhou um prémio na Arxentina, e “Los exiliados” (1966), situada nunha cidade da fronteira com a Arxentina, onde se refuxíam uns exiliados paraguayos.
OXFORD