
CARRIÓ DE LA VANDERA, Alonso (Gijón, c. 1715-d. de 1778). Foi administrador nas colónias e escritor de libros de viáxes. Chegou a Nueva España em 1735, mas preferíu residir em Lima, onde vivéu até a sua morte. Em 1746 foi correxidor e em 1771 inspector de Correos. Como “Concolocorvo” escrebeu a picante e a miúdo asombrosa novela “El lazarillo de ciegos caminantes… sacado de las memorias que hizo don Alonso Carrió de la Vandera, por Don Calixto Bustamante Carlos Inca, alias “Concolocorvo” (Gijón, 1773, mas em realidade Lima, 1775 ou 1776). A obra resulta algo assim como unha guía do caminho que vai de Buenos Aires a Lima e foi descrípta por Jean Franco como “unha bocanada de ar fresco num mundo colonial mal ventilado”. Os seus elementos picarescos, levarom a alguns críticos a catalogá-la como novela. As simpatías de Carrió están do lado dos criolhos, e em menor medida com os peninsulares e Espanha. Ao mesmo tempo, rechaza a emitaçón servíl de modelos europeios da sociedade colonial e algunhas instituiçóns da metrópole, causas polas quais se escudou detrás do pseudónimo.
OXFORD